ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΗΛΙΚΙΑ ….ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΑΞΙΖΟΥΝ ΣΕΒΑΣΜΟ!!!!

 

ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΗΛΙΚΙΑ ….

ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΑΞΙΖΟΥΝ ΣΕΒΑΣΜΟ!!!!

Ήταν η στιγμή που έπρεπε να περάσω απέναντι στο μαγαζάκι με τις φωτοτυπίες.

Έριξα το σάλι στους ώμους και βγήκα από το γραφείο της Ελλήνων Συνέλευσις. Ένας γέρος με κάτασπρα μαλλιά, σταμάτησε και με παρατηρούσε. Η μικρή καμπούρα πρόδιδε πως τα “βάρη” της ζωής του δεν ήταν και λίγα….

Κανονικά θα έπρεπε να νιώσω σεβασμό για αυτή τη μορφή ,που σίγουρα είχε περάσει 7 δεκαετίες και βάλε στον πλανήτη αλλά…κάτι άγριο στο βλέμμα του με έκανε να τον κοιτάξω αδιάφορα και να προσπεράσω.

Ξαφνικά , με μια φωνή που μετά βίας ακουγόταν, ρώτησε: -«Πού είναι ο Σώρρας καλέ; » Δεν έδωσα σημασία και συνέχισα…αν και δεν τον κοιτούσα , ένιωθα το βλέμμα του και τη μοχθηρία που έβγαζε , να με αγγίζουν….

-«Που κρύβεται αυτός ο απατεώνας καλέ;»

Σταμάτησα και τον κοίταξα βαθιά μέσα στα μάτια….Είχα διαβάσει κάποτε πως καθώς ο χρόνος περνάει κι ενηλικιωνόμαστε φτάνουμε κάπου εκεί ,μετά τα 50 ,όπου απαλλαγμένο πια το σώμα από τη δυνάστευση των ορμονών κι έχοντας εδραιώσει ο άνθρωπος τη σχέση του με τη μάνα του , τον πατέρα του ,τους φίλους του, την κοινωνία ,έχοντας φέρει κι απογόνους…εκεί μετά τα 50 μπαίνει σ’ένα στάδιο φιλοσοφίας….έχει ήδη την εμπειρία και μπορεί να κρίνει ,να δει τα λάθη του παρελθόντος ,να εντοπίσει τις κοροϊδίες που εισέπραξε και η σοφία του να μεταδωθεί και στους πιο νέους ώστε να αποφύγουν τα ίδια λάθη…..

-«Έχεις παιδιά παππού;» τον ρώτησα ,ενώ ηδη είχαν αρχίσει οι παλμοί μου να ανεβαίνουν λόγω τις θρασύτητας του και της αγένειας ,που ήταν έκδηλα στο βλέμμα του και στα λόγια του….«εγγόνια έχεις; κι αν έχεις πώς τα βλέπεις; πώς βλέπεις και την κοινωνία που μεγαλώνουν ; Σ’αρέσει? Δεν ανησυχείς με όσα γίνονται γύρω σου; Μεγαλώνουν τα εγγόνια σου με Αξίες παππού; Τιμούν και σέβονται τους προγόνους τους ; Εσύ παππού…είσαι ευχαριστημένος που όλη τη ζωή σου δούλεψες σα σκλάβος και χειρότερα και τώρα στο ηλιοβασίλεμά σου δεν έχεις μια αξιοπρεπή σύνταξη να ζήσεις χωρίς να σου λείπει κάτι από αυτά που θες…που δεν μπορείς να δώσεις στα εγγόνια σου ένα αξιοπρεπές χαρτζηλίκι….που αρρωσταίνεις και ο ιδιώτης γιατρός είναι απαγορευμένος για σένα; Θα πας και θα περιμένεις σε μια ατελείωτη ουρά του νοσοκομείου και μόλις περάσεις ,οι νοσοκόμες θα τρέχουν σα τρελές να ανταποκριθούν σε όλα κι εσύ απλά θα παρατηρείς αυτό το τρελό πέρα -δώθε τους και θα περιμένεις το γιατρό ο οποίος εξετάζει και στους θαλάμους ασθενείς. Θα περιμένεις.. ..ξαπλωμένος σ’ένα σκισμένο και μπαλωμένο σεντόνι και σκεπασμένος με μια παλια κουβέρτα που κάποιος χάρισε στο νοσοκομείο…..

Είσαι ευχαριστημένος παππού; Μα για πες μου τώρα….ΠΟΙΟΣ ευθύνεται για την κατάσταση στην υγεία; ΠΟΙΟΣ ευθύνεται για τη λιγοστή σύνταξή σου; ΠΟΙΟΣ ευθύνεται που τα εγγόνια σου μεγαλώνουν με τόσους κινδύνους γύρω τους ,με τόση βία κι εγκληματικότητα; ΠΟΙΟΣ ευθύνεται που μόλις σπουδάσουν θα φύγουν έξω μετανάστες για να βρουν δουλειά μιας κι εδώ η ανεργία μαστίζει όλους τους Έλληνες κι όχι μόνο τους νέους, κι εσύ θα μείνεις να κοιτάζεις το τηλέφωνο μπας και κουδουνίσει κι ακούσεις τη φωνή τους…….ΠΟΙΟΣ ευθύνεται που ο γιος σου έχασε τη δουλειά του ή έκλεισε την επιχείρησή του και τώρα μέσα στην απόγνωσή του φοβάσαι μην κάνει και καμιά τρέλα…..Κι αν δεν είναι τα δικά σου παιδιά παππού…θα είναι τα παιδιά του γείτονα ….γιατί εσύ στην ηλικία που έφτασες όλα παιδιά σου θα πρέπει να τα νιώθεις…Για πες μου…ο Σώρρας ευθύνεται για όλα αυτά; Κι εσύ ψάχνεις τον Σώρρα αντι να ψάχνεις τους υπεύθυνους να τους κλείσεις φυλακή; »

Αυτά του είπα σχεδόν με μια ανάσα….κρατώντας το βλέμμα μου στα μάτια του….

«Εγώ άλλο σε ρώτησα ….πού κρύβεται ο απατεώνας?» ξαναρώτησε…….

ΑΧ ΒΡΕ ΚΑΗΜΕΝΕ ΕΛΛΗΝΑΚΟ….ΣΟΥ ΕΚΑΨΑΝ ΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ ΟΙ ΤΟΣΕΣ ΠΡΩΙΝΑΔΙΚΕΣ ΑΗΔΙΕΣ ΠΟΥ ΑΚΟΥΣ…..ΚΑΗΚΕΣ ΤΟΣΟ ΑΝΕΠΑΝΟΡΘΩΤΑ ΠΙΑ ….ΠΟΥ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΓΩΝΙΑ ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ ΤΑ ΙΔΙΑ …ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΓΙΑ ΤΑ ΕΓΓΟΝΙΑ ΣΟΥ…..ΟΥΤΕ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΕΧΕΙΣ…ΤΙΠΟΤΑ….ΣΤΑ ΠΗΡΑΝ ΟΛΑ…..

ΕΓΩ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΩ ΠΑΠΠΟΥ……ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΓΕΙΤΟΝΑ ΝΑ ΜΕ ΚΟΙΤΑΞΟΥΝ ΟΠΩΣ ΕΓΩ ΕΣΕΝΑ ΣΗΜΕΡΑ……ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΕ ΑΠΑΞΙΩΣΟΥΝ……ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΟΙΤΑΞΩ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΩ…

« ΠΑΛΕΨΑ…..ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ….ΔΕΝ ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΨΑ…..ΔΕΝ ΠΑΡΑΙΤΗΘΗΚΑ….ΕΙΧΑ ΤΟ ΘΗΡΙΟ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΟΥ ….ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΜΙΑ ΑΝΑΣΑ ΑΠΟΣΤΑΣΗ…..ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΚΑΝΑ ΠΙΣΩ……ΟΡΚΙΣΤΗΚΑ ΚΑΙ ΚΡΑΤΗΣΑ ΤΟΝ ΟΡΚΟ ΜΟΥ ΩΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ…..ΓΙΑ ΕΣΑΣ…»

ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΚΑΡΑΝΙΚΟΥ

πηγη: https://www.e-synews.gr