 |
Θα αναφερθούμε σήμερα στην παχυσαρκία, στο αυξημένο σωματικό βάρος, για να δούμε πως λειτουργεί το περιβάλλον και επιδρά στον άνθρωπο και σε κάθε οργανισμό, ως το κίνητρο, να προσαρμόζεται στις απαιτήσεις του.
Όταν αυτές οι απαιτήσεις είναι μέσα στον λόγο, στην λογική, τότε οδηγούν σε αύξηση του οργανισμοί και σε ανέλιξη του ανθρώπου, δηλαδή σε κατανόηση, γνώση και βίωση των δυνάμεων και δυνατοτήτων του, όπως αυτές προβλέπονται από την δημιουργία του.
Ας πάρουμε την περίπτωση ενός αθλητή άρσης βαρών και ας πάμε πίσω στον χρόνο στα παιδικά του χρονιά. Θα δούμε συνήθως μια έφεση προς αυτήν την δραστηριότητα που ξεκίνησε πιθανόν από τον θαυμασμό προς τον πάτερα του η κάποιον άλλον δυνατόν άνδρα. Στην συνεχεία άρχισε να ασκείται και να προπονείται και υπό την επίβλεψη κάποιου προπονητή οδηγήθηκε να σηκώνει σταδιακά μεγαλύτερα βάρη.
Το ανθρωπινό σώμα και το μυαλό που φιλοξενεί και εκφράζει τον εγκέφαλο[1] και τον νου διαρκώς προσαρμόζεται στις νέες προκλήσεις–απαιτήσεις του περιβάλλοντος. Εάν αυτές είναι λογικές, δηλαδή μέσα στο μέτρο[2] του ανθρώπου, οδηγούν σε επέκταση, σε αύξηση, σε ανέλιξη. Εάν είναι εκτός μέτρου, π.χ. μη αναμενόμενα υπερβολικές, θα οδηγήσουν σε λειτουργιά προστασίας και συρρίκνωσης.
Η αντίδραση συναγερμού
Ο άνθρωπος και όλα τα έμβια οντά αποκρίνονται με άρρενα ή θήλυ τρόπο δηλαδή με μάχη και φυγή ή πάγωμα (ακινησία) αντιστοίχως. Οι αντιδράσεις αυτές θα εκτελεστούν ακαριαία με κατάλληλους μηχανισμούς.
 |
π.χ. εάν η μάχη ή η φυγήείναι η αντίδραση, τότε το μυοσκελετικό σύστημα που ρόλος του είναι η μετακίνηση θα πρέπει να έχει όλα τα απαραίτητα και πρώτα από όλα τροφή – γλυκόζη. Τότε το εργοστάσιο (ήπαρ) θα πρέπει να την απελευθερώσει από τα αποθέματα του. Αυτό θα γίνει με εντολή από τα επινεφρίδια και από τα α-νησιδιακά κύτταρα του παγκρέατος με την γλυκαγόνη. Ταυτόχρονα η κυκλοφορία θα πρέπει να αυξηθεί και οι αρτηρίες και η καρδιά θα δράσουν ανάλογα και η πίεση θα αυξηθεί, τα δε τριχοειδή θα διευρυνθούν ανάλογα με την ανάγκη. Ταυτόχρονα το πάγκρεας θα παράγει ινσουλίνη από τα β-νησιδιακά κύτταρα του προκείμενου να διευκολυνθεί η είσοδος με μεγαλύτερη ένταση της γλυκόζης μέσα στα μυϊκά κύτταρα κλπ.
Εάν η αντίδραση που επιλεγεί υποσυνείδητα είναι η φυγή και αυτή ακαριαία εκτιμηθεί ως αδύνατη και ο κίνδυνος είναι αναπόδραστος, τότε ο ψεύτικος θάνατος, το πάγωμα, η ακινησία θα είναι η λύση και θα πρέπει να είναι πιστευτός. Ο άνθρωπος ή το ζώο θα λιποθυμήσει. Η γλυκαγόνη των α-κυττάρων του παγκρέατος δεν θα παραχθεί, η γλυκόζη δεν θα απελευθερωθεί από το ήπαρ, οι μύες δεν θα έχουν καύσιμο και θα υπολειτουργήσουν, η καρδιά θα μειώσει τον ρυθμό της, η αναπνοή θα σταματήσει σχεδόν και το σώμα θα φαίνεται νεκρό.
Ο θηρευτής, ο κυνηγός, που είναι προγραμματισμένος να το αγνοήσει θα προσπεράσει και αμέσως μετά οι λειτουργίες θα επανέλθουν και το ζώο θα σηκωθεί και θα τραπεί σε φυγή και θα απομακρυνθεί από τον κίνδυνο. Το πρόγραμμα ήταν αποτελεσματικό και σωτήριο.
Τώρα ας τα φέρουμε όλα αυτά στην περίπτωση του αυξημένου σωματικού βάρους.
Το αυξημένο σωματικό βάρος μπορεί να οφείλεται εκτός από την αύξηση μυϊκής μάζας ως αποτέλεσμα άσκησης που είναι φυσιολογικό και επιθυμητό σε
· κατακράτηση νερού
· μειωμένη χρίση της γλυκόζης και αποθήκευση της ως λίπους
· αύξηση του λιπώδους ιστού ως αποτέλεσμα προηγηθείσης νέκρωσης του και στην εν συνεχεία αναπλήρωση του και ισχυροποίηση του ως ιστού.
Για να γίνει κατανοητή η όλη διαδικασία είναι αναγκαίο να τονιστεί ότι ο λόγος, ως ο μηχανισμός του νου που δημιουργεί, είναι αυτός που πρέπει να αναζητείται σε κάθε δομή και κάθε λειτουργία .
Είναι ο ίδιος που συνδέει το αίτιο με το αποτέλεσμα. π.χ. θέλω να μοιράσω 100 ευρώ σε πέντε μέρη. Ο λόγος είναι το 5 πέντε και το αποτέλεσμα θα είναι το 20 είκοσι. Εάν πάλι θέλω να χτίσω την κατοικία μου και αφού την έχω φανταστεί λεπτομερώς και στην ακρίβεια και ταυτόχρονα γνωρίζω ότι έχω τόσα διαθέσιμα, αποφασίζω να διαιρέσω το πόσον μου έτσι ώστε να ορίσω πόσα για τα υλικά, πόσα για τις αμοιβές, πόσα για την διακόσμηση κλπ. Έτσι το ποσόν μου, η δύναμη μου θα διαιρεθεί και στην συνέχεια θα ζευχθεί στο δημιούργημα μου, στην οικία μου.
Βλέπουμε λοιπόν σε κάθε εκδήλωση μας να υπάρχει ο λόγος, η λογική και πρέπει να αναζητηθεί προκειμένου να αναχθούμε από το αποτέλεσμα στο αίτιο, που όταν αρθεί, όταν ικανοποιηθεί η ανάγκη του, θα πάψουν τα αποτελέσματα του.
Εύκολα μπορούμε να κατανοήσουμε τώρα ότι αυτό που λέμε αρρώστια δεν είναι τίποτε άλλο από ένα Ειδικό Σημαντικό ΒιολογικόΠρόγραμμα[εικ 01]που εκτελείται και το οποίο έχει νόημα δηλαδή αποσκοπεί σε συγκεκριμένο στόχο και σκοπό. Αυτό εκτελείται ταυτόχρονα στον ψυχισμό μας, στον εγκέφαλο μας και στον ιστό και το όργανο το οποίο ελέγχει η συγκεκριμένη περιοχή της εγκεφαλικής μας ουσίας.
 |
Ο σκοπός του ΕιδικούΣημαντικού ΒιολογικούΠρογράμματος είναι να προσδώσει πλεονεκτήματα στον οργανισμό ώστε να χειριστεί καλύτερα την απροσδόκητη κατάσταση που αντιμετώπισε και στην οποία δεν μπόρεσε εκείνη την στιγμή να αποκριθεί κατάλληλα και ανάλογα δημιουργώντας μέσα στο παρόν του.
Τα πλεονεκτήματα αυτά συνίστανται σε αλλαγές (αύξηση κυττάρων, μείωση κυττάρων) στους ιστούς και τα όργανα του ή σε λειτουργικές αλλαγές.
Εδώ ο οργανισμός λειτουργεί ασυνείδητα και καταφεύγει σε μια λύση από το παρελθόν. Η αντίδραση είναι βιολογική και είναι κοινή με τις αποκρίσεις των υπολοίπων ειδών. Είναι ουσιαστικά ένα πρόγραμμα σωτηρίας και δεύτερης ευκαιρίας, όπου από τα αποτελέσματα ίσως μπορέσει να οδηγηθεί σε συμπεράσματα για να άρει την αρχική αιτία μέσα από την επίλυση της ή την υπέρβαση της.
Η διαίρεση και η επακόλουθη ζεύξη είναι το πρότυπο της δημιουργίας. Ήμαστε σε διαίρεση με την ατομικότητα που αποκτήσαμε και αυτό που μας μένει είναι η ζεύξη σε ένα όλον, που είναι το ολικό άτομο, η κοινωνία, το γένος.
Ας πάμε τώρα να δούμε πως τα παραπάνω διέπουν και τις τρεις κατηγορίες παχυσαρκίας.
α. κατακράτηση νερού
Ενώ καθημερινά οι νεφροί διηθούν περί τα 180 λίτρα αίματος το 99% του νερού επαναρροφάται και απεκκρίνεται από τα ούρα περίπου 1,5 – λίτρο. Η βιολογική σύγκρουση είναι η ίδια με το αίσθημα του "να νιώθουμε σαν ψάρι έξω από το νερό" [02α εικ. ] Όταν είμαστε απροσδόκητα "πεταγμένοι έξω" από το γνωστό μας περιβάλλον ή όταν χάνουμε την "ομάδα" μας. Αναφερόμαστε στην σύγκρουση των αθροιστικών νεφρικών σωληνάριων ως μια σύγκρουση εγκατάλειψης, σύγκρουση ύπαρξηςήσύγκρουση πρόσφυγα.
1. σύγκρουση εγκατάλειψης
Ας φανταστούμε την περίπτωση όπου νοιώθουμε διωγμένοι, εκτός, ανεπιθύμητοι, δεν μας καταλαβαίνουν, μας αγνοούν, αφημένοι έξω, απομονωμένοι και μόνοι. [02β εικ. ]
 |
Είμαι παιδί και
· με βάζουν στον παιδικό σταθμό,
· ή νοιώθω ότι δεν με αγαπούν
· ή ότι είμαι αποκλεισμένος από την ομάδα (στο σπίτι, στην παιδική χαρά, στο νηπιαγωγείο, στο σχολείο),
· οι γονείς μου δεν μου αφιερώνουν αρκετό χρόνο μαζί τους,
· ένας νέος αδελφός γεννιέται που παίρνει περισσότερη προσοχή,
· ένας παππούς πεθαίνει, η ένα μέλος της οικογενείας φεύγει.
Είναι η απώλεια της ασφάλειας και η απώλεια ενός συναισθηματικού καταφυγίου που με κάνει να αισθάνομαι τελείως μόνος.
· το ίδιο μπορεί να ειπωθεί για τους ηλικιωμένους που καταλήγουν σε νοσηλευτικές εγκαταστάσεις, μακριά από το σπίτι τους και την οικογένεια τους.
· τα νεογνά είναι εξίσου ευάλωτα. Έτσι, η απομάκρυνση από τη μητέρα κατά τη γέννηση για τον έναν η τον άλλο λόγο μπορεί να προκαλέσει μια σοβαρή σύγκρουση εγκατάλειψης .
· τα κατοικίδια ζώα υποφέρουν επίσης τρομερά όταν αφήνονται πίσω.
2. σύγκρουση ύπαρξης
Είναι φόβος για την ζωή μας – όπως το ψάρι έξω από το νερό που κινδυνεύει να πεθάνει
αυτός ο φόβος προκαλείται συχνά από
- μια διάγνωση καρκίνουήαρνητική πρόγνωση που σχετίζεται με το η «ζωή μου διακυβεύεται».
- η αναμονή σε θάλαμο εντατικής, μέσα σε ασθενοφόρο και η νοσηλεία σε νοσοκομείο (που υποβάλλονται σε χημειοθεραπείες, χειρουργική επέμβαση, όταν νοιώθουμε ότι δεν μας φροντίζουν, έλλειψη υποστήριξης από γιατρούς, νοσηλευτές ή συγγενείς) όλα αυτά προκαλούν επίσης συγκρούσεις ύπαρξης και εγκατάλειψης.
- ο φόβος ότι πρέπει να πάει κανείς στο νοσοκομείο μπορεί να ενεργοποιήσει ήδη τη σύγκρουση.
- μια σύγκρουση ύπαρξης σχετίζεται επίσης με τον βιοπορισμό ενός ατόμου. Το συναίσθημα πίσω από τη σύγκρουση είναι ότι «έχασα τα πάντα». Αυτό θα μπορούσε να είναι η απώλεια χώρου εργασίας, οι οικονομικές απώλειες, η απώλεια σπιτιού ή η απώλεια ατόμου που παρείχε ασφάλεια, οικονομική ήσυναισθηματική.
3. σύγκρουση πρόσφυγα
Βιώνεται ως "πεταμένος στην έρημο", ως αίσθηση ξεριζωμένου η "εξόριστου", για παράδειγμα,
- λόγω μιας απροσδόκητης μεταφοράς ή μετακίνησης (αλλαγή γειτονιάς, αλλαγή σχολείου)
- ή εξαναγκασμού φυγής από το σπίτι του ή την πατρίδα.
- το ταξίδι μακριά από ένα οικείο σπιτικό ή από αγαπημένο μπορεί να προκαλέσει τη σύγκρουση. Οι ταξιδιώτες με αεροπλάνο είναι ιδιαίτερα επιρρεπείς σε συγκρούσεις πρόσφυγα. Κατά τον ίδιο τρόπο,
- το να αισθάνεσαι άβολα σε ένα αεροπλάνο (ο φόβος της πτήσης) μπορεί να προκαλέσει σύγκρουση ύπαρξης. .
Μετά την σύγκρουση
Κάθε σύγκρουση (υποκειμενικά βιούμενη ρήξη από την ολότητα) αρχίζει με μια ενεργό φάση που είναι αντίδραση παρατεταμένου συναγερμού – μια συνεχής ημέρα.
Φάση ενεργού σύγκρουσης: ξεκινώντας από την στιγμή της σύγκρουσης, κατά την διάρκεια της φάσης ενεργού σύγκρουσης, τα κύτταρα στα σωληνάρια των νεφρών πολλαπλασιάζονται ανάλογα με την ένταση της σύγκρουσης. Ο βιολογικός σκοπός της αύξησης των κυττάρων είναι να επαναρροφηθεί περισσότερο νερό και να συγκρατηθεί, ούτως ώστε ο οργανισμός να έχει περισσότερες πιθανότητες να επιβιώσει. Αυτό το έμφυτο πρόγραμμα κατακράτησης νερού είναι ζωτικής σημασίας επειδή χωρίς νερό όλες οι μεταβολικές διεργασίες σταματούν να λειτουργούν.
Εάν εμπλακούν και οι δυο νεφροί τότε αυτό λέγεται αστερισμός αθροιστικών σωληναρίων και εκδηλώνεται νοητικά ως αποπροσανατολισμός και σύγχυση, όπως φαίνεται, για παράδειγμα, στην νόσο alzheimer - που συνδέεται με τις συγκρούσεις εγκατάλειψης και ύπαρξης!
Στην φάση αυτή μαζί με την κατακράτηση νερού τα επίπεδα ουρικού οξέως, ουρίας και κρεατινίνης είναι ανεβασμένα και η ποσότητα ούρων μειωμένη.
Ο βαθμός κατακράτησης νερούκαθορίζεται από την ένταση της σύγκρουσης.
Χαρακτηριστικά σημάδια κατακράτησης του νερού είναι
- τα πρησμένα μάτια
- τα πρησμένα χέρια
- τα πρησμένα πόδια και τα σφυράκαθώς και
- η αύξηση του βάρους (1 λίτρο συγκρατούμενου νερού ζυγίζει περίπου 1 κιλό). Με συνεχιζόμενη σύγκρουση εγκατάλειψης και ύπαρξης ένα άτομο μπορεί να πάρει πολύ βάρος (100 κιλά και περισσότερο), παρά τις κανονικές ασκήσεις, την φυσιολογική διατροφή ή ακόμα και την νηστεία.
Το συγκρατούμενο νερό αποθηκεύεται κυρίως στον λιπώδη ιστό, κυρίως στην κοιλιακή χώρα. στην περίπτωση αυτή, η παχυσαρκία δεν προκαλείται από το υπερβολικό σωματικό λίπος άλλα από την υπερβολική συσσώρευση νερού ως αποτέλεσμα της διαρκούς συγκρουσιακής δραστηριότητας.
|
|
- λαμβάνοντας υπόψη τις κοινωνικές αλλαγές (διάλυση παραδοσιακών οικογενειακών δομών, αυξανόμενα ποσοστά διαζυγίου, παιδιά σε βρεφονηπιακούς σταθμούς, ηλικιωμένοι σε γηροκομεία) και
- τις ανησυχητικές οικονομικές εξελίξεις (αυξανόμενη ανεργία, κακές προοπτικές για τους νέους, αυξανόμενο χρέος).
Είτε θεωρούμε σήμερα ότι η κατακράτηση νερού (αύξηση βάρους) είναι χρήσιμη είτε όχι, δεν έχει σημασία. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι αυτό το βιολογικό ειδικό πρόγραμμα αποδείχθηκε βιολογικά σημαντικό (με σημασία) επί εκατομμύρια χρόνια.
Από τα παραπάνω συνάγεται ότι η παχυσαρκία φαίνεται να προέρχεται από την όλη δομή και τον σχεδιασμό της ζωής ως έχει σήμερα. Το εύλογο ερώτημα που ανακύπτει είναι “είναι δυνατόν να αλλάξει αυτό;
Από όλα τα παραπάνω μπορούμε να φανταστούμε όλα εκείνα που θα ακυρώνουν κατά το δυνατόν τις αιτίες όλων των παραπάνω συγκρούσεων. Αυτό θα είναι εφικτό σε μια Πολιτεία δικαίου και ίσως ευκαιριών, που θα εξασφαλίζει το αίσθημα ασφάλειας και εμπιστοσύνης τους πολίτες της, που θα παρέχει κατάλληλη παιδεία και δημόσια υγεία και γενικά διαμορφώνοντας το κατάλληλο περιβάλλον για την προσωπική ανέλιξη του κάθε πολίτη της.
ΠΗΓΗ:
ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣ ΑΡΣΕΝΙΟΥ ΙΑΤΡΟΣ ΥΠ.ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΦΟΡΕΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ ΣΤΗΝ Α'ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ Ε.ΣΥ.ΕΥΖΩΝΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ 37, ΤΚ 54639, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΤΗΛ:2316019233 ΚΙΝ: 6948787560 p.arseniou@gmail.com |
[1] Το μη υποπίπτον στην συνειδητή μας λειτουργία και έξω από την βούληση μας. Αυτό που λειτουργεί το σώμα μας με απέραντη νομοτέλεια και σοφία.
[2] Το μέτρο δεν είναι το μέτριο. Είναι το μέγιστο της δράσης με ταυτόχρονη βίωση ευδαιμονίας. Είναι η προσπάθεια που καταβάλλεται στο παιγνίδι των παιδιών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου